Etiket arşivi: *MAHKEMEYİ

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi E:2003/8644 K:2004/3123 *MAHKEMEYİ YANILTMAYA ÇALIŞTIĞINI SÖYLEMEK * KİŞİLİK HAKLARINA SALDIRI

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi

E:2003/8644 K:2004/3123

Tarih: 11.03.2004

 

DAVA :

Davacı R.N. S.tarafından, davalı C.T.Ö.aleyhine 4/7/2002 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem sonucu kişilik haklarına saldırıdan dolayı manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece istemin reddine dair verilen 4/2/2003 günlü kararın Yargıtay'da duruşmalı olarak incelenmesi davacı tarafından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 11/3/2004 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı asil R.N. S.ve vekili Avukat M.B.ile karşı taraftan davalı vekili Avukat Ç.Mumcuoğlu geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.

 

1-Davacı, davalının mahkemeye sunduğu dilekçede yer alan sözlerin kişilik haklarına saldırı oluşturduğunu belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur. Davalı ise, dilekçede yer alan sözlerin davacıya yönelik olmadığını, savunma sınırları içerisinde kaldığını, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına farklı anlam yüklediğini ifade ettiğini ileri sürerek istemin reddedilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece davalının sunduğu dilekçede, yasaların tanıdığı iddia ve savunma hakkı doğrultusunda yorum yaptığı, davacının kişilik haklarına saldırıda bulunulmadığı benimsenerek istemin reddine karar verilmiştir. Kararı davacı temyiz etmiştir.

 

Her ikisi de avukat olan tarafların üçüncü kişilerin vekilleri olarak katıldıkları nafaka artırılması davasının yargılaması sırasında, o davada davalı vekili olan eldeki davanın davacısının mahkemeye sunduğu dilekçede, "…28.11.1956 g.15/15 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince her davada olduğu gibi nafaka arttırımı davası da açıldığı tarihteki maddi ve hukuki olgulara göre değerlendirilmelidir. Ölçü dava tarihi olmalıdır. Sonuç olarak: TC. Merkez Bankasına tezkere yazılarak 10253 sicil no.lu M.T. Çam ile (gerekiyorsa) 88066 sicil no.lu E.Çamın dava tarihi itibariyle ARALIK 2001 MAAŞLARININ SORULMASINI İSTİYORUZ…" biçiminde istemde bulunduğu; bu dilekçeye cevap veren o davada davacı vekili olan eldeki davanın davalısının, "…Davalının vermiş olduğu tarihsiz dilekçedeki iddia ve beyanlarının ise gerçekle ve hukukla bağdaşır yanı yoktur. Şöyle ki; davalı dilekçesinde andığı 28.11.1956 tarih ve 15/15 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararını Sayın Mahkemeyi yanıltmak amacıyla yanlış yorumlamaktadır. Anılan YİBK incelendiğinde, davalının iddia ettiği gibi, nafaka arttırımı davalarında nafaka miktarının davanın açıldığı tarihteki maddi ve hukuki olgulara göre belirleneceği şeklinde bir anlam çıkarılamaz…" biçiminde cevap verdiği anlaşılmaktadır.

 

Davalının cevap dilekçesinde yer alan ve davacının mahkemeyi yanıltmak amacıyla Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararını yanlış yorumlamaktadır biçimindeki sözleri savunma sınırları içinde değerlendirilemez. Davalının mahkemeyi yanıltmak amacında olan bir kişi olarak tanıtılması davacının kişilik haklarına saldırı oluşturur ve davalının hukuki sorumluluğunu gerektirir. Şu durumda, davacı yararına manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, yerinde bulunmayan yazılı gerekçeyle, istemin tümden reddedilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.

 

2-Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 21. maddesinde; "bu tarifede yer alan ücretlere 3065 sayılı Yasa hükümleri gereği katma değer vergisi ayrıca ilave edilir" denilmekte ise de, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Yasası'nın 20/4. maddesinde, "belli bir tarifeye göre fiyatı tespit edilen işler ile biletle tahsil edilen hallerde tarife ve bilet bedeli, katma değer vergisi dahil edilerek tespit olunur ve vergi müşteriye ayrıca intikal ettirilmez." hükmü ile Anayasa'nın 73. maddesinde belirtilen "vergi, resim, harç ve benzeri yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır." şeklindeki yasa maddelerinin bu düzenleniş biçimine karşın, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 21. maddesindeki düzenleme biçiminin yer almış bulunması, normlar arasında aykırılık yaratmıştır. Bu gibi durumlarda ve yargılama hukuku bakımından öncelikle göz önünde tutulacak hüküm, Anayasa kuralıdır. Yukarıda yazılı olan Anayasa kuralına dayanılarak çıkarılan 3065 sayılı Yasanın 20/4. maddesinde, yukarıda açıklandığı üzere, bu nitelikteki tarifelerde öngörülen miktarın içinde Katma Değer Vergisi'nin de bulunduğu, diğer bir ifade ile Katma Değer Vergisi'nin, tarifede belirlenen miktar içinde yer aldığı belirtilmiştir. Şu durumda, yasa hükmü gözetildiğinde, tarifedeki ücrete ayrıca Katma Değer Vergisi'nin eklenmemesi gerektiği kabul edilmek gerekir.

 

Mahkemenin yukarıda yazılı olan bu yasal düzenlemeleri gözetmeden, tarifede belirlenen ücrete ayrıca Katma Değer Vergisi eklenmesi biçiminde vardığı sonuç usul ve yasaya aykırı olduğundan karar bu nedenle de bozulmalıdır.

 

3-Yargılama sonunda hüküm, ancak davanın tarafları hakkında verilebilir. Yargılama giderleri de hükmün sonuçlarına göre yanların sorumlulukları ile ilgili bulunduğundan, hüküm ile birlikte karara bağlanması gerekir (29.5.1957 tarih ve 4/16 sayılı İBK). Bu bağlamda, yargılama giderleri aleyhine hüküm verilen tarafa yükletilir ve vekalet ücreti de yargılama giderlerindendir.

 

Diğer yandan, 4667 sayılı Yasanın 77. maddesiyle değişik 1136 sayılı Avukatlık Yasası'nın 164/son maddesinde dava sonunda, karar ile tarifeye dayalı olarak karşı tarafa yüklenecek vekalet ücretinin avukata ait olacağı belirtilmiş ve Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 3. maddesinde de "Yargı yerlerince avukata ait olmak üzere karşı tarafa yükletilecek vekalet ücreti …" biçiminde anılan yasa hükme koşut bir düzenlemeye de yer verilmiştir.

 

Yukarıda açıklandığı üzere gerek Avukatlık Yasası ve gerekse de yasaya dayalı olarak hazırlanan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nde yer alan düzenlemeler; Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasasının davanın taraflarına ve hükmün kimlere yönelik olarak kurulacağına ilişkin hükümlerini kaldırıcı veya değiştirici nitelikte değildir. Aksine, hükmün ve ayrıntısı niteliğindeki yargılama giderlerinin ve yargılama giderlerine dahil bulunan vekalet ücretinin davanın tarafları hakkında kurulması gerekir. Avukatlık Yasası'ndaki, "vekalet ücreti avukata aittir" biçimindeki düzenleme hükmü kuran mahkemeye değil, vekil ile vekil edene yönelik bir kuraldır. Bu yorum ve varılan sonuç aynı maddedeki "bu ücret, iş sahibinin borcu nedeniyle takas ve mahsup edilemez, haczedilemez" biçimindeki düzenleme ile de doğrulanmaktadır. Açıklanan nedenlerle, taraf sıfatı bulunmayan vekil yararına vekalet ücretine hükmedilmesi de bozmayı gerektirmiştir.

 

SONUÇ :

Temyiz olunan kararın yukarıda (1, 2 ve 3) nolu bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve temyiz eden davacı vekili için takdir olunan 375.000.000 lira duruşma avukatlık ücretinin davalıya yükletilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/3/2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.